نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• مرتضی محمودوند ¹
• کیهان برزگر ²
• ابراهیم متقی ³

¹ دانشجوی دکتری روابط بین الملل، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

² دانشیار روابط بین الملل، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

³ استاد علوم سیاسی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

چکیده

این پژوهش به بررسی راهبرد ترکیبی «میدان» و «دیپلماسی» در اندیشه استراتژیک شهید سپهبد قاسم سلیمانی به مثابه قدرت نرم در پیشبرد سیاست منطقه ای جمهوری اسلامی ایران می پردازد. پرسش اصلی نویسندگان این پژوهش این است که چگونه پیشبرد این راهبرد در میدان های نبرد منطقه ای همزمان منجر به دفع تهدیدات امنیت ملی و افزایش نفوذ ژئوپلتیک ایران در حوزه کاربرد دیپلماسی و در مواجهه با قدرت های بزرگ و رقبای منطقه ای گردید؟ فرضیه اصلی این پژوهش این است که سردار سلیمانی با بکارگیری نوعی بازدارندگی ترکیبی و استفاده از نیروهای شریک و متحد ایران در منطقه (قدرت نرم)، ایفای نقش موثر و حضور فعال و به موقع ایران در کنترل و مدیریت شرایط پسا منازعه در بحران های منطقه ای از جمله در عراق، سوریه و افغانستان (قدرت سیاسی)، و همچنین سرکوب نیروهای تکفیری تروریستی همچون داعش و شاخه های القاعده در منطقه شامات (قدرت امنیتی-نظامی)، تراز قدرت منطقه ای ایران را در میدان های نبرد منطقه ای و به تبع قدرت چانه زنی دیپلماتیک کشورمان در پرونده های کلان سیاست خارجی کشور افزایش داد. نویسندگان از روش تاریخی-تحلیلی برای تجزیه و تحلیل موضوع استفاده کرده و با استفاده از نظریه بازدارندگی «موازنه وحشت» به تبیین موضوع می پردازند. نویسندگان نتیجه می گیرند که بکارگیری این راهبرد ترکیبی نرم و سخت از سوی شهید سلیمانی تهدیدات امنیتی جدی را در مقاطعی تاریخی در یک دهه گذشته رفع کرده و زمینه های فرصت سازی برای بکارگیری یک دیپلماسی فعال را فراهم کرده است.

کلیدواژه‌ها

• قدرت نرم
• میدان
• دیپلماسی
• شهید سلیمانی
• غرب آسیا

عنوان مقاله [English]

“Field” and “Diplomacy” in Major Commader Qasem Soliemani’s Strategic Thinking as An Element I. R. Iran’s Soft Power

نویسندگان [English]

• morteza mahmoodvands ¹
• Kayhan Barzegar ²
• ebrahim motaghi ³

¹ PhD student in International Relations, Faculty of Law, Theology and Political Sciences, Science and Research Unit, Islamic Azad University, Tehran, Iran

² Chair, Department of Political science and International Relations, Science and research University

³ Professor of Political Science, Faculty of Law and Political Science, University of Tehran, Tehran, Iran

چکیده [English]

This article studies the hybrid strategy of Major Commander Qasem Soliemani in using “field” and “diplomacy” as an elemnt of the Islamic Republic of Iran’s soft power to conduct Iran’s regional policy in a competent approach. The authors’ main question is that how such a hybrid strategy in the context of “balance of terror” deterrence and by using soft and hard power instruments has been able to tackle the security threats and creating political opportunity to preserve Iran’s national interests. The authors argue that by using the elements of ally forces (soft power), implementing an active role in post-conflict situation in Iraq, Syria, Lebanon, Yemen (political power), and suppressing Takfiri terrorist forces such as Al Qaeda and Daesh in the Levant area (security-military power), Commander Soliemani was able to enhance the weight of Iran’s regional power, thereby Iran’s diplomatic bargaining role in handling strategic foreign policy issues such as nuclear deal with world powers. For examining this hypotheses the authors apply historical-analytical research method and “balance of terror” deterrence theory. The author conclude that this hybrid strategy of Commander Soliemani, combined with soft and hard power, has entered Iran into a great geopolitical game and competently increased Iran’s regional role, adding to its strategic value before great powers. The resumption of political relation between Iran and Saudi Arabia and Arab countries of the region could also be perceived in this context.

کلیدواژه‌ها [English]

• Soft Power
• Field
• Diplomacy
• Commander Soliemani
• West Asia