نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
2 دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشکده روابط بین‌الملل وزارت امورخارجه، تهران، ایران.
چکیده
با توجه به اهمیت دیپلماسی‌عمومی در روابط و سیاست بین‌الملل، دولتها سعی در بکارگیری هرچه بیشتر از این ابزار جهت پیشبرد منافع خود دارند و به این منظور در زمینه‌هایی چون قدرت نرم و قدرت هوشمند تمرکز و سرمایه‌گذاری می‌کنند. به دلیل اهمیت موضوع نگارندگان در این مقاله سعی در بررسی ابعاد فرهنگی و مذهبی دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران در آسیای مرکزی دارند. اولویت و تأکید ایران در دیپلماسی عمومی و به خصوص در آسیای مرکزی تکیه بر پیشینه تاریخی در میان مردم و کشورهای این منطقه و اشتراکات فراوان فرهنگی، تاریخی و مذهبی است. اشتراکاتی همچون دین اسلام، نوروز، هم‌مرزی و موقعیت جغرافیایی نسبت به آنها است. در این راستا، این مقاله درصدد پاسخ به این سؤال است که مهم‌ترین جنبههای فرهنگی و مذهبی دیپلماسی‌عمومی ایران در آسیای مرکزی چیست؟ بر این اساس فرضیه این مقاله بیان میدارد ایران بیشتر بر پیشینه فرهنگی، تمدنی و مذهبی مشترک با آسیای مرکزی برای پیشبرد دیپلماسی عمومی خود در این منطقه تأکید میورزد. روش پژوهش مبتنی بر راهبرد پژوهشی توصیفی- تحلیلی است.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
A Study of the Cultural and Religious Dimensions of Public Diplomacy of the Islamic Republic of Iran in Central Asia
نویسندگان [English]
- seyed mohammadreza mousavi 1
- rahim norouzi 2
1 PhD Student in Political Science, Islamic Azad University, Science and Research Branch, Tehran, Iran
2 Graduate of the Faculty of International Relations, Ministry of Foreign Affairs, Tehran, Iran.
چکیده [English]
Given the importance of public diplomacy in international relations and politics, governments seek to use these tools as much as possible to advance their own interests, focusing and investing in areas such as soft power and smart power. Due to the importance of the subject, the authors of this article try to examine the cultural and religious aspects of public diplomacy of the Islamic Republic of Iran in Central Asia. Iran's priority and emphasis in public diplomacy, especially in Central Asia, is to rely on the historical background among the people and countries of the region and the many cultural, historical and religious commonalities. Commons such as Islam, Nowruz, border and geographical location are relative to them. In this regard, this article seeks to answer the question, what are the most important cultural and religious aspects of Iranian public diplomacy in Central Asia? Accordingly, the hypothesis of this article states that Iran emphasizes more on the common cultural, civilizational and religious background with Central Asia in order to advance its public diplomacy in this region. The research method is based on descriptive-analytical research strategy.
کلیدواژه‌ها [English]
- Public Diplomacy
- Islamic Republic of Iran
- Central Asia
- Soft Power
- ابراهیمی ترکمان، ابوذر (۱۳۸۵). «نقش فرهنگ در توسعه روابط ایران با کشورهای آسیای مرکزی»، اطلاعات، ۳ مرداد.
- اسماعیلی، مرتضی (1395). «دیپلماسی‌عمومی؛ اصل اساسی در سیاست خارجی ایران»، قابل‌دسترس در ۱۸ خرداد ۱۳۹۵ در http://borhan.ir/NSite/FullStory/News/?Id=3992
- آشنا، حسام الدین و جعفری هفت خوانی، نادر (۱۳۸۶). «دیپلماسی‌عمومی و سیاست خارجی؛ پیوندها و اهداف»، دو فصلنامه دانش سیاسی، شماره ۵.
- آقاجانی، معصومه و فراهانی فرد، سعید (1394). «گردشگری مذهبی و عوامل موثر بر آن (مطالعه موردی ایران)»، فصلنامه سیاست های راهبردی و کلان، سال 3، شماره 9
- تاجیک، علی (1395). بررسی تطبیقی دیپلماسی‌عمومی ایران و روسیه در آسیای مرکزی از ۱۹۹۱ تاکنون، پایان نامه کارشناسی ارشد دانشکده روابط بین الملل.
- تویسرکانی، مجتبی (۱۳۸۸). «تحلیلی بر قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران در آسیای مرکزی در مقایسه با خاورمیانه»، فصلنامه آسیای مرکزی و قفقاز، شماره ۶۷.
- حافظ‌نیا محمدرضا؛ شمس دولت‌آبادی، محمود و افشردی، محمد حسین (۱۳۸۶). «علایق ژئوپلیتیک ایران در آسیای مرکزی و فرصت‌های پیش‌رو»، فصلنامه ژئوپلیتیک، شماره ۳.
- حسینی، محمد حسین (1392). «جایگاه دیپلماسی عمومی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامه سیاست خارجی، سال 27، شماره 3.
- درخشه، جلال و مصطفی غفاری (۱۳۹۰). «دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران در جهان اسلام فرصت‌ها، اولویت‌ها و دستاوردها»، مطالعات فرهنگ ارتباطات، شماره ۴۸
- دهشیری، محمدرضا (1395). «چهار بعد دیپلماسی عمومی ایران»، وب سایت دیپلماسی ایرانی، قابل دسترسی درhttp://www.irdiplomacy.ir
- ذولفقاری، مهدی و دشتی، فرزانه (1397). «مؤلفه‌ها و ظرفیت‌های قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران در دیپلماسی فرهنگی»، دو فصلنامه مطالعات قدرت نرم، دوره 8، شماره 2، پاییز و زمستان.
- شهابی، سهراب و شیخ‌الاسلامی، محمدحسین (۱۳۸۶). «آیا می‌توان در انتظار موفقیت اکو ماند»، فصلنامه سیاست، شماره ۳.
- طاهریان، محمدحسین (۱۳۹۴). مطالعه تطبیقی دیپلماسی‌عمومی ایالات‌متحده آمریکا در آمریکای لاتین (دوره جورج بوش و باراک اوباما)، پایان‌نامه کارشناسی ارشد دانشکده روابط بین‌الملل.
- عابدینی، محمدحسین (۱۳۸۴). «فعالیت‌های فرهنگی دولت‌های خارجی در آسیای مرکزی»، دوماهنامه ایراس، شماره ۴.
- میرزایی، علی (۱۳۸۸). «نگاهی به جایگاه نوروز در آسیای مرکزی»، دوماهنامه تحولات ایران و اوراسیا، شماره ۲۷.
- نقیب زاده، احمد (1385). «نوروز، سیاست و روابط بین الملل»، همشهری دیپلماتیک، سال اول، شماره 12.
- هادیان، ناصر و احدی، افسانه (۱۳۸۸). «جایگاه مفهومی دیپلماسی‌عمومی»، فصلنامه بین‌المللی روابط خارجی، شماره ۳.
- Abramson, David (2010). “Foreign Religious Education and the Central Asia Islamic Revival: Impact and Prospects for Stability”, Institute for Security and Development Policy, Johns Hopkins University.
- Baran, Zeno. Starr, Fredrick and Cornell, Svante (2006). ‘’Islamic Radicalism in Central Asia And The Caucasus: Implications for the EU’’, John Hopkins University, Central Asia And The Caucasus Institute, Silk Road Studies Program Paper.
- Eshmuradov, Rustam (2013). Retrieved in 17 May 2016 from https://goo.gl/I1gvnt
)