قدرت فرهنگی– اجتماعی یک کشور، از جمعیت، ایدئولوژی، روحیه ملی، فرهنگ و همبستگی ملی آن منبعث می‌شود. این عوامل بر قدرت دفاعی کشورها تأثیر گذارده، در تبیین سیاست‌ها، دکترین و راهبردهای دفاعی- امنیتی ...
بیشتر
قدرت فرهنگی– اجتماعی یک کشور، از جمعیت، ایدئولوژی، روحیه ملی، فرهنگ و همبستگی ملی آن منبعث می‌شود. این عوامل بر قدرت دفاعی کشورها تأثیر گذارده، در تبیین سیاست‌ها، دکترین و راهبردهای دفاعی- امنیتی نقش اساسی دارند. یکی از مؤلفه‌های اصلی قدرت ملی، قدرت نظامی است که بکارگیری صحیح آن، مستلزم وجود قواعد بنیادین و هدایت‌کننده یا دکترینی است که این قدرت را در رسیدن به اهداف سیاسی یاری می‌کند. به عبارت دیگر، دکترین نظامی، مجموعه‌ای از نظرات و اندیشه‌های اصولی است که محیط ملی، منطقه‌ای و بین‌المللی را بنا بر اقتضائات محیطی، برای کاربرد نیروهای نظامی تجزیه‌وتحلیل می‌کند و با توجه به شرایط محیطی، روش‌های مناسبی را برای اتخاذ تدابیر کلی دفاعی در زمان صلح و جنگ توصیه می‌کند. هدف این پژوهش، بررسی نقش عوامل فرهنگی- اجتماعی در تدوین دکترین نظامی ج.ا.ایران است. تحقیق از نوع کاربردی و توسعه‌ای بوده، روش تحقیق موردی- زمینه‌ای است. جامعه آماری تحقیق 480 نفر و حجم نمونه 86 نفر از صاحب‌نظران شاغل و بازنشسته در امور سیاسی، نظامی، فرهنگی- اجتماعی، اقتصادی هستند که با روش تصادفی- طبقه‌ای انتخاب شده‌اند. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که شاخص‌های قدرت فرهنگی- اجتماعی، شامل جمعیت و قومیت‌ها، ایدئولوژی، روحیه ملی، فرهنگ و همبستگی ملی بر انتخاب نـوع و تدوین دکترین نظامـی مؤثر هستند و مناسب‌ترین نوع دکترین نظامی با توجه به عوامل و شاخص‌های فرهنگی- اجتماعی جمهوری اسلامی ایران، دکترین بازدارندگی است. 4 فرضیه تحقیق که اثبات شده‌اند به ترتیب اولویت عبارتند از: عامل جمعیت وقومیت ها در ایران، عوامل اعتقادی مذهبی، عامل روحیه ملّی، عامل فرهنگی وهمبستگی ملّی.
