ایمان رمضانی؛ محمد لعل علیزاده
دوره 9، شماره 2 ، اسفند 1398، ، صفحه 211-234
چکیده
در جوامع مختلف در مقابله با بحران از الگوهای مختلفی برای مدیریت بحران استفاده می شود که کاملا تحت تاثیر نظام سیاسی حاکم بر این جوامع است. با شیوع گسترده ویروس کرونا دیدگاه های مختلفی در زمینه سیاست ورزی ...
بیشتر
در جوامع مختلف در مقابله با بحران از الگوهای مختلفی برای مدیریت بحران استفاده می شود که کاملا تحت تاثیر نظام سیاسی حاکم بر این جوامع است. با شیوع گسترده ویروس کرونا دیدگاه های مختلفی در زمینه سیاست ورزی و توانایی نظامهای مختلف سیاسی در مواجه با بحران های جدیدی چون کرونا مطرح شده است و عصر کرونا به محک و معیار مناسبی برای سنجش کارآمدی دولتها و الگوی حکمرانی کشورها تبدیل شده است؛ به گونهای که موفقیت دولتها در مهار آن قدرت نرم آنها را افزایش داده و برعکس، ناکامی آنها در مهار این ویروس زمینۀ افول قدرت نرم دولتها را فراهم کرده است. سوال اساسی که مقاله حاضر به بررسی و ارزیابی آن پرداخته آن است که مدیریت کرونا چطور میتوان به افزایش قدرت نرم در جمهوری اسلامی ایران منجر شود؟ مقاله حاضر توصیفی تحلیلی بوده و با استفاده از روش کتابخانه ای به بررسی این سوال خواهد پرداخت. در پاسخ به این سوال، این تحقیق به بررسی تجربه کشورهایِ آسیایی موفق در مدیریت بحران کرونا از جمله چین و کره جنوبی پرداخته تا عناصر اصلی کامیابی آنها را واکاوی کند. بررسیهای انجام شده نشان میدهد رکن مدیریت و رهبری مقتدرانه و وجود استراتژی واحد و یکپارچه در سایه بهرهگیری از دستاوردهای حوزه فناوری به این کشورها در بهبود جایگاهشان در حوزه قدرت نرم کمک شایانی کرده است. بر این مبنا، این تحقیق با تمرکز بر این موضوع مشخص به ارائه بایستههایی در راستای مدیریت بهتر این بحران پرداخت.