نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشیار گروه حقوق، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.
2 دانشجوی دکتری حقوق، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.
چکیده
یکی از شاخصه های دیپلماسی عمومی، افزایش اعتماد عمومی به نقش پارلمان در حوزه سیاست خارجی است. عناصری چون صداقت، رعایت ارزش ها و شفافیت عملکرد نمایندگان، اعتماد عمومی به قانون گذاران را افزایش می دهد. توجه به عناصر دیپلماسی عمومی، نفوذ قدرت نرم حاکمیت در هر دو بعد داخلی و خارجی را تقویت می کند. مقصود از منابع نرم افزاری قدرت، آن طیف از منابع قدرت اند که در نهایت استعداد و توان جذب بازیگر را شکل می دهد و جذابیت و پذیرش اقناعی سیاست های حاکمیت از طرف بازیگران داخلی و خارجی را افزایش می دهد. دراین چارچوب، دیپلماسی عمومی پارلمانی بیشتر بر جنبه های هویتی و نرم افزاری قدرت تأکید دارد. این نوشتار که با بهره گیری از روش توصیفی تحلیلی به رشته تحریر درآمده است، تلاش دارد نقش قوه مققنه جمهوری اسلامی ایران در سیاست خارجی را آن گونه که هست و آن چه که باید باشد را با توجه به هدف اصلی سیاست خارجی که همان تأمین منافع و امنیت ملی است، مورد بررسی قرار دهد. یافته های تحقیق نشان می دهد که با توجه به وسعت و دامنه موضوعاتی که در روابط دوجانبه یا چند جانبه جمهوری اسلامی ایران در نظام بین الملل در جریان است، در کنار دولت و نهادهای سیاسی وابسته، قوه مقننه توانسته است از طریق دیپلماسی عمومی - پارلمانی در حل و فصل مسائل بین المللی و توسعه روابط، نقشی اساسی و بی بدیل ایفا نماید.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
The status and importance of Parliamentary Diplomacy in the Islamic Republic of Iran
نویسندگان [English]
- a a 1
- Ezatollah Akbari 2
1 a
2 Employee
چکیده [English]
< p >Abstract:
Foreign policy is the resultant of the opinions and decisions of the authorities of a country to ensure national interests at the international level.
Decision-makers of a country manage their country''''s relations with other countries and international forums through various channels;
Given the breadth and scope of issues in bilateral or multilateral relations in the international system, along with governments and affiliated political institutions, parliaments play a role in resolving international issues and developing relations through parliamentary diplomacy.
This article considers that in major countries, the role of the people in securing national interests is a fundamental and irreplaceable role, it intends to examine the role of the legislature of the Islamic Republic of Iran in foreign policy as it is and what it should be, given the main goal of foreign policy, which is to ensure national interests and security.
Keywords: Parliamentary Diplomacy, Foreign Policy, Islamic Parliament of Iran, Public Diplomacy, Parliamentary Friendship Groups
کلیدواژه‌ها [English]
- Keywords: Parliamentary Diplomacy
- Foreign Policy
- Islamic Parliament of Iran
- Public Diplomacy
- Parliamentary Friendship Groups
- جعفری هفت خواه، نادر و کوهکن، محمدرضا (1398). «آسیب‌ها و موانع تحقق مردمی‌سازی دیپلماسی فرهنگی در ایران؛ یک پژوهش کیفی»، دو فصلنامه مطالعات قدرت نرم، دوره 9، شماره 20، بهار و تابستان، صص 70-31.
- حسینی، سید حسین (1394). دیپلماسی پارلمانی(10) اتحادیه های بین المجالس منطقه ای، تهران: دفتر مطالعات سیاسی، مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی
- حسینی، سید حسین (1395). دیپلماسی پارلمانی (12)اتحادیه مجالس کشورهای عضو سازمان همکاری اسلامی، پارلمان عرب و مجمع پارلمانی ناتو، تهران: دفتر مطالعات سیاسی، مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی.
- حسینی، سید حسینی(1390). دیپلماسی پارلمانی و تأثیر آن بر سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشکده تهران مرکزی. دانشگاه آزاد اسلامی.
- دلاورپور اقدم، مصطفی؛ دهقانی فیروز آبادی، سید جلال (1395). «کاستی ها و راهکارهای توانمندسازی دیپلماسی پارلمانی جمهوری اسلامی ایران»، مجلس و راهبرد، شماره 23.
- دلاورپور اقدم، مصطفی؛ معادی رودسری، محمدحسن (1394). دیپلماسی هسته ای جمهوری اسلامی ایران با تأکید بر دیپلماسی پارلمانی، تهران: انتشارات مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی.
- دیوسالار، مجید (1392). «دیپلماسی پارلمانی: رویکردی نوین در روابط خارجی کشورها». بازیابی شده از سایت دیپلماسی ایرانی(10.1.98) http://www.irdiplomacy.ir/fa/news/1922271/
- ذولفقاری، مهدی و دشتی، فرزانه (1397). «مؤلفه‌ها و ظرفیت‌های قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران در دیپلماسی فرهنگی»، دو فصلنامه مطالعات قدرت نرم، دوره 8، شماره 19، پاییز و زمستان، صص 154-127.
- سیف زاده سیدحسین(1387). « نقش قوه مقننه در سیاست خارجی: تنوع رویکردها»، فصلنامه سیاست، دوره 38، شماره 2، تابستان، صص166-141.
- طالبی، تقی( 1387). دیپلماسی پارلمانی و جایگاه آن در راهبرد سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران. تهران: دفتر مطالعات سیاسی، مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی.
- محمدیان، محمدحسین(1393). نقش دیپلماسی پارلمانی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه امام صادق.
- مهری گو، وجیهه و امیری، مهدی(1388). دیپلماسی پارلمانی؛ محورها و رویکردها، تهران: دفتر مطالعات سیاسی، مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی.
- نژاد خلیلی، مهدی (1392). نظارت پارلمان بر قوه مجریه سیر تطور طرح سئوال در مجلس شورای ملی و مجلس اسلامی. تهران: دفتر مطالعات سیاسی، مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی.
- وکیلیان، حسن(1391)، «گونه شناسی قدرت سیاست گذاری قوای تقنینی: نظریه ها و دیدگاه ها»، راهبرد، دوره 21، شماره 63، تابستان، صص299-271.
- مولانا، حمید و محمدی، منوچهر (1387). سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در دولت احمدی نژاد، تهران: نشر دادگستر.
- Alger, C. & Kille, K. (2014). "How Are, and Should, Parliamentarians of States Be Involved in Global Governance?", Journal of International Organizations Studies, 5:2, pp.71-84.
- Beetham, David (2006). Parliament and Democracy in the Twenty-first Century: A Guide to Good Practice, Interparliamentary Union: www.ipu.org (accessed 06.06.06).
- Fiott, Daniel (2011). "On the Value of Parliamentary Diplomacy", Madariaga Paper , Vol. 4, No. 7 ,pp1-9.
- Malamud, A. & Stavridis, S. (2011). "Parliaments and Parliamentarians as International Actors", in B. Reinalda (ed.), The Ashgate Research Companion to Non-State Actors, Farnham: Ashgate.
- Stavridis, S. (2006). "Parliamentary Diplomacy: Any Lessons for Regional Parliaments?", paper presented at the conference The International Relations of Regions: Subnational Actors, Paradiplomacy and Multi-level Governance, Zaragoza, October 5-6.
- Weisglasa, Frans W. & de Boerb, Gonnie (2007). "Parliamentary Diplomacy", The Hague Journal of Diplomacy, 2:1, pp.93-99.
)